Siyasi Meseleler(Altılı Masa)

Bugün gelinen noktada altılı masa projesinin ne kadar gereksiz olduğu anlaşılmış mıdır?

CHP’nin olağanüstü bir demokrasi hamlesi olarak pazarladığı bu proje ile meclise giren partilerin, muhalefetten çok iktidara yakın olduğu anlaşılmış mıdır?

Ahmet Davutoğlu ya da Ali Babacan gibi AKP eskilerine hiçbir şartta güven olmayacağı anlaşılmış mıdır?

Muharrem İnce’ye yapılan itibar suikasti ve Ümit Özdağ’a yapılan marjinalleştirme siyasetinin yanlışlığı anlaşılmış mıdır?

Kılıçdaroğlu’nun adaylığının diretilmesi, halka kulak verilmemesi, aday olmasın diye binbir çaba sarfeden samimi yurttaşların AKP’ye çalışmakla suçlanması ve ısrarla yandaş anketçilerin ciddiye alınmasının ne kadar yanlış olduğu anlaşılmış mıdır?

Bunları kimseye kin besleyerek yazmıyorum çünkü tüm muhalifler gibi ben de farkındayım ki en büyük muhalif güç olan Cumhuriyet Halk Partisi olmadan bu iktidarı yenmek imkansız. Fakat nasıl ki ben Sinan Oğan konusunda yanıldığımı görüp ona olan desteğimi bir çırpıda çektiysem, Meral Akşener’e olan tüm sempatimi kaybettiysem, Ekrem İmamoğlu’nu her ne kadar sevmesem de olası bir adaylıkta desteklemem gerektiğini kabullendiysem(tıpkı şahsından nefret ediyor olsam da Kılıçdaroğlu’nu desteklediğim gibi)sevgili CHP yönetimi ve ondan da önemlisi seçmenlerinin de, nerede hata yaptıklarını artık görmeleri ve benzer yanlışları tekrar etmemeleri gerekmektedir. Yoksa en büyük kazığı o çok güvendikleri ve doğal müttefikleri olarak gördükleri DEM’den yiyecekler. Bunları henüz ortada seçim falan yokken yazıyorum ki, hem iktidar ortakları hem de DEM istediğini alırken, olası bir yenilgide ben yine tek teselli olarak CHP’ye sövüp rahatlamak istemiyorum. Bu sefer kazanmak istiyorum.